Polifonik

Polifonik (Latince polyphonia, Eski Grekçe πολυυνοα - çoksesli, kelimenin tam anlamıyla: Eski Yunanca "ολυ-, πολύς - "birçok", Φωνή -" ses "), enstrümantal müzik ve diğerlerde polifonik yapının ayrı ayrı seslerinin (melodik çizgiler, geniş anlamda melodileri) fonksiyonel eşitliği ile belirlenen bir polifonik müzik yapısıdır.^[1] Polifoni, yalnızca bir ses, monofonik ya da akorların eşlik ettiği, homofonik denilen bir baskın melodik sese sahip bir müzikal dokuya karşılık olarak, aynı anda iki veya daha fazla eş zamanlı bağımsız melodiden oluşur.^[2] Polifonik deponun müzikal oyununda (örneğin, Josquin des Prezin kanonunda, Johann Sebastian Bachın fügünde), sesler kompozisyonsal ve teknik olarak eşit (aynı zamanda tüm motive edici melodik gelişim yöntemleri için) ve mantıklı ("müzikal düşünce" nin eşit taşıyıcıları) eşittir. "Polifoni" kelimesi, ayrıca besteciler ve müzikologlar için orta ve yüksek müzik eğitimi derslerinde öğretilen müzikal-teorik disiplini de ifade eder. Polifoni disiplininin asıl görevi, polifonik kompozisyonların pratik çalışmasıdır.^[3]

1. ^ "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 5 Kasım 2018 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Nisan 2019. 
2. ^ "Arşivlenmiş kopya". 3 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Nisan 2019. 
3. ^ "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 12 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Nisan 2019.