Makale serilerinden |
Semah, (Yöresel söylenişleri: samah, semağ, zamah, zemah)[1] Alevi ve Bektaşi topluluklarında cem olunarak canların dayanışma ruhunu yükseltip, doğayla/evrenle bir olma halinin saz, deyiş ve hareketle temsil eden törendir. Aynı zamanda yeni nesillerin sözlü gelenekle bilgi edinmelerini sağlayan yöntemlerden biridir. Belli bir disiplin içinde törensel niteliği olan semah, eşitlik, sevgi ve birlik gözetilerek uygulanır.
Hareket, evrenin işleyişini, döngüselliğini yansıtmaktadır. "Bütün evren semah döner"[2] anonim türkünün dizelerinde olduğu gibi semah ve evren ilişkisi birçok deyişte vurgulanır. Bu yüzden, renkli giysileriyle canlar hem kendi çevrelerinde hem de ardışık şekilde bir dairenin etrafında ağırdan başlayıp, giderek hızlanarak dönerler. Çoğunlukla semah; ağırlama, yürütme, yeldirme gibi bölümler içerse de yöresel farklılar da görülebilir ve kabul görür. Saz ve insan (can) sesinde semaha özgü ritimler kullanır. Deyişler eskilerden beri sürgelmiş, evrenin işleyişinin ilkelerini aktarabileceği gibi toplulukları derinden etkileyen olayları da anlatabilirler. Alevilik evren anlayışında, Semah'ın başlangıcının Kırklar Cemi'ne dayandığı ve Kırklar Cemi'nin evrenin doğuşunu anlattığı genel kabul görür.
Bu yöntem sözlü geleneklerin en güçlü yanı olagelmiştir. Halkı yansıtmayan yazılı gelenekler karşısında; söz ve ritim kullanarak yeni nesilleri eğitmek halkların en önemli geleneksel bilgi kaynağı olmuşlardır.
Çoğunlukla topluluğun yaşlı bireylerince uygulanır ama şart değildir. Alevi semahlarındaki en önemli çalgı bağlamadır. Bağlamayı çalan ve deyiş söyleyen kişilere Zakir denir. Alevilerce yaygın bilinen Turna Semahı'nda semaha katılan canlara Turna denir. Turna kuşunun hareketleri taklit edilerek dönülür.[3]
Alevi-Bektaşi Ritüeli Semah, 2010 yılında UNESCO İnsanlığın Somut Olmayan Kültürel Mirası Temsilî Listesine kaydedilmiştir.[4]