Tezkire, sözcük anlamıyla "zikredilen, zikri geçen" anlamına gelen, Fars ve Türk edebiyatlarında kişilerin yaşamlarını, eserlerini ve edebi kişiliklerini anlatan eserlere verilen ortak addır.[1] Tezkireler ilk kez İran edebiyatında ortaya çıkmıştır.
Şairlerin biyografilerinden oluşan tezkirelere "Şuarâ tezkireleri" denir ve genellikle şairlerin isimleri veya mahlasları dikkate alınarak alfabetik düzenlenmiştir. Birkaç nadir örneği olmakla birlikte şairler dışındaki sanatçılar için de tezkireler yazılmıştır. Hattat tezkirelerine Tezkiretü'l–Hattatin; evliya tezkirelerine Tezkiretü'l–Evliya denilmektedir.[2] Mensur yazılmakla birlikte içinde manzum kısımların yer aldığı örnekler de vardır. Tezkireler bugünkü edebiyat tarihlerinin ve şiir antolojilerin yerini tutmaktadır.