Ulusal Kahraman, bir ülkenin, devletin veya ulusun kuruluşunda önemli bir rol oynayan kişiye verilen saygın bir unvandır. Pater Patriae (çoğulu Patres Patriae), aynı zamanda Parens Patriae olarak da bilinen, Roma'da "Vatanın Babası" anlamına gelen bir onur unvanıdır ve Senato tarafından kahramanlara ve daha sonra imparatorlara verilirdi. Monarşilerde, hükümdar genellikle "ulusun babası/annesi" veya ailesine rehberlik eden bir ata olarak kabul edilir. Bu kavram, bazı monarşilerde benimsenen kraliyetin kutsal hakkıyla ifade edilirken, diğerlerinde anayasal hukuka dönüştürülür.
İspanya'da, hükümdar ulusun birliğinin ve sürekliliğinin kişileştirilmesi ve simgesel temsilcisidir. Tayland'da da hükümdara aynı tanınma verilir ve hüküm süren hükümdara karşı saygısızlık ifade eden herhangi bir kişi ciddi cezai yaptırımlarla karşılaşır.
Birçok diktatör kendilerine unvanlar verir, ancak bu unvanlar genellikle rejimlerinin sona ermesinden sonra varlıklarını sürdüremez. Togo'nun Gnassingbé Eyadéma'sı "ulusun babası", "büyük ağabey" ve "Halkın Rehberi" gibi unvanlar kullanmıştır.[1] Zaire'nin Mobutu Sese Seko'su ise "ulusun babası", "rehber", "mesih", "leopar", "güneş başkanı" ve "her hareket edene saldıran horoz" gibi unvanlar almıştır.[2] Sömürge sonrası Afrika'da, "ulusun babası" unvanı birçok lider tarafından bağımsızlık hareketindeki rolüne referansla meşruiyet kaynağı olarak kullanılmış ve sürekli popülerlik kaynağı olarak paternalist sembolizmi kullanmıştır.[3] Joseph Stalin, 1949 yılındaki 70. doğum gününde, II. Dünya Savaşı sonrasında SSCB tarafından işgal edilen ülkelerde "halk demokrasileri" kurduğu için "ulusların babası" unvanını almıştır.[4] "Ulusal kahraman" unvanı bazen siyasi açıdan tartışmalı olabilmektedir. Bangladeş 1972 Anayasası, Şeyh Muciburrahman'ı "ulusun babası" ilan etmiştir.[5] Slovakya Parlamentosu'ndaki bir öneri, tartışmalı ön-savaş dönemi lideri Andrej Hlinka'yı "ulusun babası" ilan etmek amacıyla Eylül 2007'de bir girişimde bulunmuştur.[6]