Back HD38602 CE Iota Mensae English Iota Mensae Portuguese Jota Mensae Swedish HD38602 Ukrainian 山案座ι Chinese

HD38602

HD38602
Каталог коды ι Men, CPC 21.3 637[1], GCRV 56644[1], GSC 09386-02610[1], HD 38602[1], HIC 26264[1], HIP 26264[1], HR 1991[1], 2MASS J05353614-7849151[1], PPM 368853[1], SAO 256214[1], TD1 5331[1], UBV 5915[1], uvby98 100038602[1], Gaia DR1 4623792637882667392[1], WEB 5152[1], Gaia DR2 4623792642178579584[1], Gaia DR3 4623792642178579584[1], TIC 261136000[1], GC 7102[1], TYC 9386-2610-1[1], UBV M 11486[1], iot Men[1] һәм Renson 10390[1]
Йолдызлык Яссы Тау йолдызлыгы[d]
Җирдән ераклык 269,716 ± 13,2327 парсек[2]
Параллакс 3,7076 ± 0,1819 миллисекунда дуги[2]
Склонение собственного движения 25,71 ± 0,322 миллиарксекунд в год[2]
Прямое восхождение собственного движения 5,547 ± 0,21 миллиарксекунд в год[2]
Радиаль тизлек 12,6 ± 4,3 km/s[3][4][5][…]
Тип переменной звезды эллипсоидальная переменная[d]
Спектраль сыйныф B8III[6]
Күренмә йолдызча зурлык 6,033 ± 0,009[7]
Чор J2000.0[d][8][1]
Туры калкулык 83,90074457739 °[2]
Авышлык −78,82086913291 °[2]
Оценка возраста объекта 203 миллион лет

HD38602 — Яссы Тау йолдызлыгы[d]нда урнашкан B8III[6] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 6,033 ± 0,009[7] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[9] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[10][11]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[12] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[13] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[14] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[15]

  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 iot Men SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Gaia Early Data Release 3 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2020.
  3. ↑ Gontcharov G. A. Pulkovo Compilation of Radial Velocities for 35 495 Hipparcos stars in a common system // Ast. Lett. / R. Sunyaev — Nauka, Springer Science+Business Media, 2006. — ISSN 1063-7737; 1562-6873; 0320-0108; 0360-0327 — doi:10.1134/S1063773706110065 — arXiv:1606.08053
  4. ↑ Evans D. S. The revision of the general catalogue of radial velocities // Proceedings of the International Astronomical Union / José Miguel Rodríguez Espinosa — Cambridge University Press, 1979. — ISSN 1743-9221; 1743-9213
  5. ↑ Duflot, M., Figon, P., Meyssonnier, N. Vitesses radiales. Catalogue WEB: Wilson Evans Batten. Radial velocities: The Wilson-Evans-Batten catalogue // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 1995. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  6. ↑ 6,0 6,1 Houk N. Catalogue of two dimentional spectral types for the HD stars, Vol. 1 — 1975.
  7. ↑ 7,0 7,1 Bastian, U., Fabricius, C. The Tycho-2 catalogue of the 2.5 million brightest stars // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2000. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  8. ↑ Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  9. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  10. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  11. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  12. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  13. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  14. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  15. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.
From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by Nelliwinne