Folklor (inglizchadan folk – „xalq“, lore – „bilim“, „donolik“) – xalq ijodini ifodalovchi termin. U maʼlum bir guruh xalqlar, madaniyat yoki submadaniyat uchun umumiy boʻlgan madaniyat majmuasidir[1]. Unga xalq ogʻzaki ijodi anʼanalari, masalan, rivoyatlar, miflar, afsonalar, maqollar, sheʼrlar, latifalar va boshqalar kiradi[2][3].
Atamani fanga 1846-yilda ingliz arxeologi William Thoms olib kirgan. 1880—1990-yillarda „folklor“ termini koʻplab mamlakatlarda, jumladan, Rossiyada ham qoʻllana boshlagan. Folklorni akademik oʻrganish folklorshunoslik deb ataladi va u bakalavriat, magistratura va doktorlik darajalarida oʻrganilishi mumkin[4].
Oʻzbekistonda dastlab, „ogʻzaki adabiyot“, „ogʻiz adabiyoti“ atamalari qoʻllangan. „Folklor“ termini 30-yillarning oʻrtalaridan ishlatila boshlagan. 1939-yilda Hodi Zarifning „Oʻzbek folklori“ xrestomatiyasi nashr etilgach, bu termin oʻzbek folklorshunosligida mustahkam oʻrin oldi.